آیا طاسی قابل درمان است؟ (قسمت اول)

قیافه هر کس نقش  اساسی در ایجاد حس اعتماد به نفس او دارد. هزاران سال است که داشتن موهای زیبا و انبوه نشانه ای از اعتماد به نفس و زیبایی به شمار می رود. بین ۲۰ تا ۳۰ درصد جمعیت مردان در دنیا گرفتار طاسی هستند و تعداد بسیاری بیشتر در مرحله از دست دادن موهای خود قرار گرفته اند. متاسفانه نه تنها آقایان از ریزش مو در عذاب هستند بلکه خانمها نیز کم و بیش با این عارضه دست و پنجه نرم می کنند.
عوامل مختلفی در افزایش ریزش موها موثر هستند که عبارتند از :کمبود ویتامین ها،کم خونی،کمبود آهن،اختلالات گردش خون،بیماریهای قارچی،بیماریهای روانی،شیمی درمانی،مصرف داروها،بیماریهای غددی و سیستمیک و… ولی شایع ترین ریزش مو به دلایل هورمونی-ژنتیکی اتفاق می افتد.
پیاز مو نسبت به هورمون جنسی مردانه که تستوسترون نامیده می شود از طریق گیرنده هایی که در سلولهای آن واقع شده اند واکنش نشان می دهد.این هورمون که در جریان خون شناور است، ابتدا توسط آنزیم خاصی به«دی هیدروتستوسترون»تبدیل می شود که این ماده جدید با گیرنده های موجود در پیاز مو هماهنگی داشته و نتیجه واکنش آنها سبب ریزش موی بدون بازگشت می گردد. ثابت شده است در افرادی که تحت تاثیر عوامل ژنتیکی دچار طاسی می گردند یا تعداد گیرنده های موجود در پیاز موی آنها از حد معمول فراتر می رود و یا آنکه میزان آنزیم موجود در خون بیش از حد عالی می باشد. در خانمها نیز ممکن است عدم تعادی بین هورمونهای زنانه و مردانه سرچشمه ریزش مو گردد. نکته دیگر اینکه پراکندگی گیرنده های مورد بحث در موهای نقاط  مختلف سر یکسان نیست بطوریکه موهای موجود در نواحی پیشانی،شقیقه های ناحیه وسط سر دارای بیشترین تعداد گیرنده بوده در حالی که موهای نواحی دور سر و پشت سر دارای کمترین مقدار گیرنده و یا فاقد گیرنده هستند. به همین دلیل نیز مشاهده می کنیم که در اکثریت قریب به اتفاق افراد طاس، موهای نواحی دور سر و پشت سر همواره بدون ریزش باقی می ماند.

درمانهای دارویی

با وجود تبلیغات فراوان در مورد انواع داروها ،لوسیون ها و شامپوها متاسفانه تاکنون دارویی که بتواند سبب توقف کامل ریزش مو و یا بازگشت موهای از دست رفته گردد ساخته نشده است. در مواردیکه ریزش مو بدلیل بیماری خاصی ایجاد شده باشد بایستی درمان بیماری زمینه ای صورت گیرد.
درمورد شایع ترین علت ریزش مو یعنی علل هورمونی-ژنتیکی که علت بیش از ۹۰% موارد ریزش مو را شامل می گردد تاکنون فقط تاثیرات دو نوع دارو در محافل علمی دنیا اثبات گردیده است.

(Minoxidil) مینوکسیدیل

این دارو با نام تجاری Rogiane  معروف است بصورت موضعی استفاده می گردد اثرات این دارو بصورتی کلیشه ای و بصورت زیر می باشد:

در چهار هفته اول استفاده معمولا ریزش مو شدیدتر می گردد سپس ۹۰% از موارد هفته پنجم تا هشتم مصرف روند ریزش مو ثابت شده و سرانجام پس از اینکه زمان بتدریج بر ضخامت موهای نازک شده افزوده می شود در نتیجه مصرف مداوم این دارو سبب افزایش پوشش سر توسط موهای موجود می گردد.

درمان توسط این دارو بایستی بصورت روزانه یک یا دوبار و حتما زیر نظر پزشک انجام گیرد. درمان مداوم برای حفظ نتیجه مطلوب ضروری است.

(Finasteride) فیناستراید

این دارو با نامهای تجاری Finpecia ، Propecia,Genesis نیز معروف بوده و از طریق جلوگیری از تبدیل «تستوسترون» به «دی هیدروتستوسترون» مانع از ریزش مو می گردد. مصرف این دارو نیز حتما بایستی زیر نظر پزشک صورت  گیرد. فرم دارو خوراکی است ولی در عین حال می توان به فرم محلول ساختنی همراه با مینوکسیدیل نیز از آن استفاده نمود. استفاده از این دارو در خانمهای باردار و زنانی که احتمال باردار بودن آنها وجود دارد ممنوع است زیرا می تواند سبب بروز ناهنجاریهایی در جنین گردد. استفاده از داروهای دیگری نظیر سیپروترون کمپاند، اسپیرونولاکتون، سایمتیدین و… نیز بر اساس وضعیت بیمار و علل زمینه ای با صلاحدید پزشک معالج می تواند کمک کننده باشد. اخیرا دارویی به نام PB22  نیز ساخته شده که هم اکنون در بیمارستان سنت لوئیس پاریس مراحل آزمایشی بالینی را می گذراند. داروی فوق الذکر در صورت تایید نهایی تحول چشمگیری را در زمینه درمان دارویی ریزش مو سبب خواهد گردید زیرا اثرات این دارو حتی پس از قطع مصرف آن نیز باقی خواهد ماند.

کلیه داروهای فوق تنها سبب حفظ موهای موجود گشته وهیچ تاثیری در بازگشت مو های از دست رفته ندارد.

سایر روش های کمکی

این روش ها شامل اسپری پوشاننده (Cover up spray)، موی مصنوعی (Synthetic hair) و استفاده از کلاه گیس (hair piece) می باشند.

اسپری پوشاننده در رنگهای متنوع تولید شده و هماهنگ با رنگ پوست سر و نیز موهای باقی مانده تجویز می گردند اسپری های مذکور بصورتی غیر تهاجمی و قابل برگشت استفاده داشته و سبب افزایش پوشش پوست سر و پر نشان دادن آن می شوند. استفاده از آنها بخصوص در موارد ریزش موی ناشی از محل زخم و جوشگاهها (Scar alopecia) بسیار سودمند بوده و سبب استتار این نواحی می گردد.
استفاده از موهای مصنوعی به روش کاشت در حال حاضر به دلائل مختلف، روش قانع کننده و قابل توصیه ای بشمار نمیرود. ازجمله مهمترین این دلائل رد شدن این موها توسط سیستم ایمنی پوست است که دیر یا زود اتفاق می افتد.

کاربرد کلاه گیس گرچه روش شایعی بشمار می رود ولی به دلائل متعدد به تدریج فرد استفاده کننده را خسته و بیزار کرده و وی را شدیدا به پیوند موی طبیعی راغب می نماید.

استفاده از کلاه گیس نه تنها کار ساده ای نبوده بلکه اکثرا بسیار وقت گیر و خسته کننده می باشد مراقبتهای ویژه، ترمیم و تنظیم چند بار یکبار و بالاخره احساس غیر طبیعی داشتن و نیز ایجاد عفونت از سایر عوامل بیزاری استفاده کنندگان از ان پس از گذشت زمان می باشند.

نکته مهم دیگر اینکه کلاه گیس بر روی موهای موجود باقیمانده در سر اثر بسیار منفی داشته و سبب نازکی و ریزش آنها می گردد. (Traumatic alopecia)

پیوند موی طبیعی

هیچ یک از درمانها و روشهای ذکر شده سبب بازگشت موهای طبیعی از دست رفته نمیگردد امروزه با بهره گیری از تکنولوژی جدید پیوند موی طبیعی می توان نقاط کم مو یا عاری از موی سر را بگونه ای درمان نمود که ظرف مدت کوتاهی پوشیده از مو شوند. در مورد جزئیات این روش در قسمت دوم مفصلا توضیح داده خواهد شد.

 

تهیه و تنظیم :

دکتر حمیدرضا کهنمویی –  بورد جراحی پیوند مو از امریکا

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

بستن
مقایسه